Η ποιητική εικαστική αδεία του εμπνευσμένου δημιουργού Αντώνη Μπεριάτου που έχει πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα αρκετές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ανατρέπει συχνά το κρατούν ιδεολόγημα της υπάρχουσας ενσάρκωσης των δομήσεων .Στα εκθέματα που παραθέτει και καταθέτει κυριαρχεί πολυδιάστατα και πολυσήμαντα το μεγαλείο της εντεινόμενης μέθεξης, της παρακείμενης αφομοίωσης και της διύλισης του πάθους. Η ρυθμικότητα των αναφορών του συνδράμει ανεπιφύλακτα και καίρια σε μια πολυκύμαντη κοσμογονία αλλαγών της ενταξιακής περιπέτειας που αξίζει να γευτεί κάθε θεατής που τον παρακολουθεί και παρατηρεί την πρόκληση του δέους ως χειροπιαστό αντίκτυπο καταλυτικών μαρτυριών . Θεματολογικά τα συναισθήματα που απορρέουν από την προσέγγιση του φυσικού πλούτου και του τοπίου λειτουργούν ως επήρεια εξοικείωσης μιας απόλυτα σοβαρής πράξης εντείνει συνοπτικά την προσοχή μέσα από το μυστήριο στο αντικείμενο της επιλογής .Οι διεισδυτικοί πίνακες του τοποθετημένοι σε διάσταση συγκρότησης και σε ελεύθερη κατάθεση συνδέονται ευπρόσδεκτα με τις εκδοχές συνθέσεων που καλύπτουν τους ισχυρισμούς της θέασης και κινούνται πέρα από την ατομική οπτική .
Ο δημιουργός ανελίσσεται σταδιακά και βαθμιαία με ενότητες γραφής σε συλλογικό επίπεδο διαπραγμάτευσης και διευθέτησης. Η αισθαντική διάκριση που επιτελεί χρονικά στο πλαίσιο της έκφρασης αντιπαραθέτει διαφοροποιήσεις που εξελίσσονται επιφορτισμένα σε ανατάσεις ψυχής . Αναδεικνύει τα ενθουσιώδη προσχέδια της αναδρομικής συμβατικότητας που παρεπιδημεί στην σημερινή ζωή και συνιστά αποκλειστικά την καθολική ένταξη μας σε σημάνσεις που εμφορούνται αμετάκλητα από την συνείδηση και παράλληλα από την πλήρη αντίρρηση . Αξιώνει με ευφάνταστο τρόπο την αισθητοποίηση απέναντι στην έρευνα ανοίγοντας τους ορίζοντες με αμετάκλητους προκαθορισμούς που νοούνται σαν διαύγεια άποψης και θέσης. Η ιδιαιτερότητα στις ιδιάζουσες αποδόσεις της τεχνοτροπίας του με την παρεμβολή των έντονων ζωντανών χρωμάτων αγγίζει ενορχηστρωμένα μια ιδιότυπη ανασύνδεση που συνδράμει στην ιδεογραμμική επανασύνδεση των προθέσεων. Συσσωρεύει συλλήψεις της επαλήθευσης και εκθέτει με έμφυτη εμμονή ότι συμπλέκεται χωρίς επαναλήψεις με την αξιολόγηση των συνειρμών.
Διατυπώνει εξαίρετα μια μνημονική διεργασία ,μια ανθρωπολογική και συναισθηματική ενδοσκόπηση με αναφορά στα εσώτερα εννοιολογικά τοπία της δράσης που δίνουν οντότητα σε διαπιστώσεις και σε διατυπώσεις που κινούν ιδανικές καταστάσεις με ρεαλιστικά νήματα και υπερρεαλιστικά στοιχεία . Οι αμφίδρομες ψυχολογικές και κοινωνιολογικές αποτιμήσεις που πραγματοποιεί μέσα από μετουσιωμένα ,λεπτομερειακά και συνοπτικά επίπεδα και πεδία σταθεροποιούνται καθώς συντονίζουν μια νεωτεριστική, μεταμοντέρνα χροιά που ωστόσο ενέχει δεδομένα κλασικού ύφους. Ο καλλιτέχνης διδάσκει ζωγραφική και διδάσκεται από την εργασία της .Δεν αφήνεται σε μέτριες προχειρότητες και εύκολες επαναλήψεις . Η φλόγα της περιδιάβασης του ξεφεύγει αρκετές φορές από τα συνηθισμένα πρότυπα . Μεταλλάσσεται έντεχνα, γίνεται ελεγειακή επιτήδευση ,διατηρώντας έναν ακέραιο συμβολισμό . Η διάθεση των εμφάσεων του λειτουργεί με παρακαταθήκες από την σκέψη του και πολλαπλασιάζεται με συντονισμό. Εύλογα και ευφρόσυνα γίνεται δοξαστικά ευανάγνωστη , έκρυθμη διαχρονικά και προφητικά έρρυθμη. Εμπεριέχει μια κατάνυξη, μια μεταφυσική και μια ασυμβίβαστη διάβαση που συνοδοιπορεί με την ψυχοστασία της πέννας και μεταφέρει χαρακτηριστικές εικονίσεις στην διαδρομή της.
Με επιλογή αγγίζει προσωπικές και καθολικές συναισθηματικές εκφάνσεις , στοχεύοντας στην ενδυνάμωση της ευπειθείας ,της συνειδησιακής εκπλήρωσης και αναμφίβολα της στήριξης της οντότητας . Με ευπρεπή αντίληψη εμφανέστατα τολμά να περάσει σε εναλλακτικούς ρόλους που διακομίζουν εξεταστικά το αποκορύφωμα και το διασταλτικό πνεύμα μιας εξομολογητικής οριοθέτησης. Προβάλλοντας περισπούδαστα την ουσία όσων τον περιβάλλουν, τον συγκινούν και τον απασχολούν ο Αντώνης Μπεριάτος συνδέει άμεσα ότι αντιλαμβάνεται εναργέστατα και ότι αναπαράγεται ανοίγοντας διόδους, διαγώνιους και λεωφόρους στην επέλαση της μελλοντικής συνέχειας που απαιτεί το ανεπανάληπτο της διεργασίας. Η ζωτικότητα σαν ιδέα υπέρβασης και διαλεκτική σχέση υπερβατικότητας στα ποικίλα επιτεύγματα του εναλλάσσει την αντιδιαστολή του πεπερασμένου με την αναγκαιότητα της πλήρους αναγνώρισης διαπεραστικά μέσα από την υπόσταση των ευρηματικών συνδυασμών της αναθεωρήσεως, των διαβαθμίσεων και των προσδοκιών .
Ενδόμυχα οι αποτυπώσεις των ουσιαστικών εννοιών που καταθέτει κυριαρχούν με αβρότητα . Περικλείουν και προσημαίνουν καταστάσεις με χρόνιες ιχνηλασίες που περιδιαβαίνουν παρεμβατικά και ακατάβλητα τα μονοπάτια προς μια περισσή ανάλυση και αποκάλυψη . Με προδιαγραφές μελέτης αναλύουν το καίριο μεγαλείο της δυναμικότητας ενώ με δεινότητα επιτρέπουν να διαγράφεται η ταυτότητα των δομήσεων και να ενσαρκώνεται ευπρόσδεκτα η αποκρυπτογράφηση της πρακτικής εξερεύνησης . Με βιωματική διακριτικότητα η πλαστικότητα που εμπεριέχει η μεταβατικότητα τους καταλήγουν σε διαστάσεις φασματικής αλληλουχίας . Με απαλότητα και αμεσότητα προς την φορμαρισμένη μεσολάβηση προσδίδουν μορφική διάταξη στην ανασυγκρότηση της τονωτικής μεγέθυνσης και υπερτονίζουν το οριακό βάρος της κλίμακας. Διαχωρίζουν κάθετα και οριζόντια την ουσιώδη εσωτερική κατάσταση της πεμπτουσίας συσχετίζοντας την τρέχουσα αποτύπωση αναλυτικά με μοτίβα που διατηρούν την παραδοσιακή τοποθέτηση .
Ανεξάρτητα από το μέγεθος τους τα έργα του Αντώνη Μπεριάτου επίκεινται σε μία κινητήρια επάρκεια που ίπταται μέσα από γήινες ζητήσεις , ευαίσθητες αποχρώσεις και νεωτεριστικές εκδοχές. Η διάθεση του αποκομίζει συγκεκριμένες ωσμώσεις που είναι το ευκρινές αποτέλεσμα του συνδυασμού ενός πηγαίου και αξεπέραστου ύφους εικονισμών αυτοδιάθεσης. Καθώς αντικρίζουμε τις δημιουργίες του ανακαλύπτουμε τους χρωματικούς ορίζοντες και τις σχεδιαστικές προοπτικές που ενέχουν αδρείς προσανατολισμούς . Η ομοιογένεια των συνειρμών που συναντούμε χαρακτηρίζεται από την κάλυψη του διακόσμου που κατανέμει τα γνωρίσματα των καθαρμών και των αναβάσεων με απόλυτη σαφήνεια . Παράλληλα εμπεριστατωμένα αρμολογούνται με ομοιοπαθητικό κάτοπτρο η αφηγηματική πεζότητα της παραστατικότητας και η προοπτική των αναμενόμενων επινοημάτων .
Οι εμβόλιμες αναπλάσεις των λουλουδιών και των landscapes εκπέμπουν την ανωτερότητα και την ακεραιότητα που κοινωνεί και μεταλαμπαδεύει αλήθειες, λογισμούς και των συλλογισμούς . Το σκηνικό υφαίνει ρομαντικές διηγήσεις . Σκιαγραφεί την συμμετοχή στην αφήγηση στην οποία οι πραγματικοί πρωταγωνιστές έχουν την δική τους ανεξάρτητη ύπαρξη και έντονη ψυχοσύνθεση και διαμορφώνουν οργανικές επιλογές που πάλλονται από αντιθέσεις. Ιχνηλατούν ετυμολογικά και εξαιρετικά μια πολύπλοκη και θαυμαστή περιπλάνηση που προσφέρεται για αναγνώσεις και διεκδικεί, μέσω της απόλαυσης που προσφέρει, την αμείωτη προσήλωση του κοινού που ξέρει να ανταμείβει με τρόπο αυτές τις πτυχές αντιδιαστολής της τέχνης . Ο βαθύς ευπρόσδεκτος απολογητικός συμβολισμός της φαντασίας στην τεχνική του Αντώνη Μπεριάτου διαφαίνεται οικεία και επιμερίζεται ξεκάθαρα ερμηνεύοντας γνώμονες βαρύτητας , εμπειρίας ,λιτότητας ,πρόθεσης, αυτάρκειας και θέλησης που συμπερασματικά και συνολικά εντρυφούν με πεποίθηση στην επιμελημένη επιφάνεια των οικουμενικών αναμορφώσεων και των αντανακλάσεων και των αναγωγών της ζήτησης . Οι διενεργούμενες απεικονίσεις που διενεργούνται συγκροτούνται σε σώματα τονίζοντας καθοριστικά περιγράμματα στωικότητας και σφοδρότητας που αιτιολογούν το μετείκασμα των μεγεθυμένων αντιστίξεων. Με αρμονική σύζευξη νόησης, συναισθήματος και φαντασίας που διεγείρει και προκαλεί μια ιδιάζουσα αισθαντικότητα.
* * Ο ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΠΕΤΜΕΖΑΣ είναι ιστορικός αναλυτής , κριτικός τέχνης και λογοτεχνίας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου